της Jessica Scott-Reid

Όταν ο παλιός τρόπος διατροφής των μωρών συγκρούεται με τον σύγχρονο, ενώ και οι απόψεις των ειδικών διίστανται, οι γονείς έχουν πολλές απορίες. Να ξεκινήσουν την στερεά τροφή στους 4 μήνες ή στους 6; Να τρώνε δημητριακά τα μωρά ή όχι; Πολτοποιημένη ή στέρεα τροφή; Φιστίκια; Αυγά; Γάλα; Και τι γίνεται με το κρέας;

Η προετοιμασία για να ξεκινήσει το μωρό τη στερεά τροφή είναι πολλές φορές επίπονη για τον κάθε γονέα. Για μένα, ήταν μια διαδικασία που με ανάγκασε να ξανασκεφτώ και να προβληματιστώ σχετικά όλα όσα ήξερα σχετικά με την διατροφή, την παραγωγή του φαγητού και την επίπτωσή του στον κόσμο.
Ήταν η διαδικασία που με οδήγησε να γίνω βίγκαν.

Την περίοδο που θήλαζα, διαπίστωσα ότι τα γαλακτοκομικά που κατανάλωνα έφερναν αέρια και δυσπεψία στο μωρό μου.Ήδη λοιπόν, είχα σταματήσει τα γαλακτοκομικά. Όσο διάβαζα για το θέμα και όσο ανακάλυπτα  περισσότερα για τις φρικτές συνθήκες διαβίωσης των αγελάδων και των μωρών τους στις μονάδες παραγωγής γαλακτοκομικών, άρχισα να “ψάχνομαι” και για το κρέας. Και καθώς προετοιμαζόμουν να πάρω εγώ τις αποφάσεις για το τι θα τρώει το μωρό μου, αναρωτήθηκα: Έχω δικαίωμα να αναγκάσω το μωρό μου που μ’ εμπιστεύεται, να ξεκινήσει να τρώει ζώα;

Στην ενήλικη ζωή μου, πότε γινόμουν για λίγο βίγκαν, πότε ξαναγινόμουν παμφάγος. Έχοντας μεγαλώσει σε μια τυπική καναδική οικογένεια, η κατανάλωση του κρέατος και των γαλακτοκομικών ήταν τόσο βαθιά ριζωμένη μέσα μου, στην οικογένεια μου, στην κουλτούρα μου, που και μόνο και η σκέψη να απέχω από το κρέας και τα γαλακτοκομικά ήταν μια πραγματική πρόκληση. Ήξερα ότι δεν ήταν σωστό να σκοτώνεται κάποιος που δεν ήθελα να πεθάνει- όμως υπερτερούσε η βολική δικαιολογία του “παμφάγου”.

Φτάνοντας στα 20 μου χρόνια, προσπάθησα ακόμα και να ωραιοποιήσω κάπως τα πράγματα στο μυαλό μου, καταναλώνοντας μόνο οργανικά προϊόντα, “ζώα από καλές συνθήκες διαβίωσης” “ελευθέρας βοσκής”. Επισκέφτηκα φάρμες, έψαχνα στο google ακόμα και για “humane slaughter”. Και αυτό με έκανε να αισθανθώ κάπως καλυτέρα… όμως μόνο για λίγο. Ύστερα, έγινα μαμά.

Όταν αποκτάς παιδί, βλέπεις τον κόσμο, το μέλλον, και την ως εκείνη τη στιγμή πραγματικότητά σου με άλλη μάτια. Σε μένα, η μητρότητα έφερε ένα αίσθημα ευθύνης στο να κάνω τον κόσμο, τον κόσμο του παιδιού μου, καλύτερο. Αυτό το αίσθημα ευθύνης με ώθησε να επανεκτιμήσω τις αξίες μου και να γίνω ένας καλύτερος άνθρωπος για την κόρη μου.

Έτσι, ενώ έγκυρες δημοσιεύσεις συνεχίζουν να αναδεικνύουν τις καταστροφικές επιπτώσεις των βιομηχανιών παράγωγης κρέατος στο περιβάλλον, ενώ συνεχίζουν και ανεβαίνουν βίντεο στο Youtube με παιδιά παιδιά που κλαίνε μόλις συνειδητοποιούν ότι τρώνε ζώα, ενώ και το Netflix films συνεχίζει να τονίζει τις βλαβερές συνέπειες της κατανάλωσης ζωικών προϊόντων και την απίστευτη βαναυσότητα των βιομηχανιών παράγωγης κρέατος και γαλακτοκομικών, μου ήταν πλέον ξεκάθαρο ότι είχε έρθει πια καιρός να κάνω μια αλλαγή. Οριστική αυτή τη φορά.

Το μωρό μου ήταν έτοιμο να ξεκινήσει την στερεά τροφή στα τέλη Ιανουαρίου. Έτσι, στις αρχές αυτού του μήνα αποφάσισα να δοκιμάσω την πρόκληση του “Veganuary”(έναν μήνα με βίγκαν διατροφή). Ήταν ένας εύκολος τρόπος να δοκιμάσω εάν μπορώ να αντέξω για 31 μόλις μέρες, πριν κάνω την οποιαδήποτε δέσμευση για μένα και πριν πάρω την απόφαση να ακολουθεί το παιδί μου την συγκεκριμένη διατροφή.

Ξεκίνησα διαβάζοντας και ξαναδιαβάζοντας, έπειτα μαγειρεύοντας και ξαναμαγειρεύοντας. Ομολογουμένως, δεν ήταν εύκολο να ξαναμάθω πώς να αγοράζω, να φτιάχνω και να παραγγέλνω φαγητά ύστερα από 30 χρόνια που είχα μάθει να το κάνω με άλλον τρόπο. Όμως, με τη βοήθεια ειδικών υγείας, blogs με χορτοφαγικά φαγητά, φίλων που σκέφτονταν όπως εγώ και φυσικά του ανοιχτόμυαλου συζύγου μου, σιγά-σιγά βρήκα τον τρόπο.

Ύστερα από έναν μήνα μελετώντας “Bosh“, “Minimalist Baker“, “Oh She Glows“, “Easy Animal Free” και “The Buddhist Chef“, είχα τελειοποιήσει το τηγανητό τόφου και την κρέμα από κάσιους. Επίσης, η ικανότητα μου να ξεχωρίζω τα ζωικά προϊόντα στα συστατικά των τροφίμων έγινε η δεύτερη φύση μου, ενώ οι γνώσεις μου για φυτικές πρωτεΐνες, λιπαρά οξέα και θρεπτικά συστατικά εμπλουτίζονταν μέρα με τη μέρα.

Όταν μπήκε ο Φεβρουάριος, αναλογίστηκα πόσο καλά ένιωθα σωματικά και πνευματικά, και πόσο απολαυστικά είχαν γίνει τα βίγκαν μαγειρέματα, ψώνια και γεύματα. Ήταν πλέον εύκολη η απόφαση να συνεχίσω να είμαι βίγκαν. Και μέχρι να μπορεί να αποφασίσει μόνη της, η κόρη μου θα ήταν και αυτή βίγκαν. (Δεν μπορώ να πω ότι δεν είχα αποκλίσεις στην πορεία, άλλωστε ο βιγκανισμός χτίζεται με βάση την πραγματικότητα, και όχι την τελειότητα).

Ευτυχώς, οι χορτοφάγοι γονείς έχουν πλέον πρόσβαση σε τεράστια γκάμα πληροφοριών που τους ενημερώνουν και τους υποστηρίζουν. Σήμερα, η υιοθέτηση μιας φυτικής διατροφής από ενήλικες και παιδιά δεν προκαλεί την ανησυχία που προκαλούσε κάποτε. Τα προϊόντα που αντικαθιστούν το κρέας είναι ένας από τους πιο αναπτυσσόμενους τομείς στην βιομηχανία τροφίμων, ενώ τα οφέλη της χορτοφαγικής διατροφής δημοσιοποιούνται όλο και συχνότερα.

Η αναγνωρισμένη διατροφολόγος, δρ. Pamela Fergusson πιστεύει ότι αυξάνονται όλο και περισσότερο οι γιατροί και διατροφολόγοι που ανταποκρίνονται στις ανάγκες των βίγκαν και των παιδιών τους. “Οι επαγγελματίες υγείας συμφωνούν πλέον ότι μπορεί η βίγκαν διατροφή να είναι ασφαλής“, και προσθέτει “αν γίνει σωστά, είναι πραγματικά ένας πολύ υγιεινός τρόπος για να μεγαλώσετε τα παιδιά σας“.

Η δρ. Fergusson επισημαίνει τη θέση της Αμερικανικής Διατροφολογικής Ένωσης, σύμφωνα με την οποία μια καλά σχεδιασμένη βίγκαν διατροφή μπορεί να είναι κατάλληλη και υγιεινή για όλες τις ηλικίες και φάσεις ζωής “συμπεριλαμβανομένης της εγκυμοσύνης, της γαλουχίας, της παιδικής ηλικίας, της εφηβείας και των επαγγελματιών αθλητών.”

Ενώ η δρ. Fergusson πιστεύει ότι δεν είναι απαραίτητο μωρά, παιδιά και ενήλικες να καταναλώνουν ζωικά προϊόντα, εκφράζει ανησυχία για μια χορτοφαγική διατροφή που δεν είναι σχεδιασμένη σωστά και τονίζει “Δεν είναι μόνο οι βίγκαν που πρέπει να σχεδιάσουν σωστά τη διατροφή τους, πρέπει όλοι να σκεφτούμε την διατροφή μας, δεν αρκεί απλά να πεις κόβω τα ζωικά προϊόντα“.

Η δρ. Fergusson θεωρεί ότι το ιδανικό για όσους είναι έτοιμοι για την αλλαγή είναι να συμβουλευτούν έναν επαγγελματία υγείας.  Ωστόσο, πιστεύει ότι βιβλία όπως το “Becoming Vegan” της Brenda Davis (διαθέσιμο στο ιντερνέτ) είναι εξαιρετικά χρήσιμα.

“Πρέπει να είμαστε σίγουροι ότι καλύπτουμε τις διατροφικές μας ανάγκες, επιλέγοντας λιγότερο επεξεργασμένα τρόφιμα, όλο και περισσότερα φυτικές τροφές, ποικιλία φρούτων και λαχανικών, όσπρια, δημητριακά ολικής αλέσεως, ξηρούς καρπούς και σπόρους. Χρειαζόμαστε μια ποικιλία από όλα αυτά για να είμαστε υγιείς“, λέει η δρ. Fergusson, σημειώνοντας παράληλα ότι η Β12 είναι απαραίτητη (όχι μόνο για τους βίγκαν αλλά και για όλο τον πληθυσμό) ενώ και η βιταμίνη D και τα ωμέγα 3 λιπαρά οξέα είναι αρκετά σημαντικά.

Ως γονείς, όλοι θέλουμε να βάλουμε τις βάσεις στα παιδιά μας για να αποκτήσουν υγιεινές διατροφικές συνήθειες. Ορισμένοι πιστεύουν ότι η ανατροφή ενός παιδιού αποκλειστικά με φυτικά προϊόντα είναι έντονη και ακραία. Αλλά για μένα, ο βιγκανισμος είναι στην πραγματικότητα η απουσία των δυο παραπάνω: είναι μια διατροφή μακριά από εντάσεις, ακραιότητες, βιαιότητες.

Οι περισσότεροι γονείς ήδη ταΐζουν στα παιδιά τους φρούτα, λαχανικά, καρύδια και σπόρους – οι βίγκαν τρώνε ακριβώς τα ίδια. Η επιλογή μου προκύπτει από την επιθυμία να μην αναγκάσω το παιδί μου να τρώει χωρίς λόγο προϊόντα που προέρχονται από ακραία βία που υπομένουν αθώα πλάσματα.

Λέγεται ότι μόλις γίνεις γονιός αλλάζει η ζωή σου. Εγώ όμως πιστεύω ότι απλά σε κάνει να σκεφτείς αυτό ακριβώς που ήθελες πάντα να γίνεις. Η μητρότητα με ώθησε να γίνω ένας άνθρωπος που νοιάζεται τόσο για τα ζώα, το περιβάλλον και την υγεία και την ευτυχία του εαυτού μου και της οικογένειάς μου, ώστε να αφαιρέσω μια για πάντα τα ζωικά προϊόντα από το πιάτο μου.

Πηγή: http://www.mothering.com/articles/how-starting-my-baby-on-solid-food-pushed-me-to-go-vegan

Αν σου άρεσε αυτό το άρθρο κάνε κλικ εδώ και μοιράσου το με τους φίλους σου!