Έρευνα που έγινε σε επιζώντες από καρκίνο του παχέος εντέρου έδειξε ότι όσοι καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες κόκκινου και επεξεργασμένου κρέατος πριν διαγνωστούν με καρκίνο του παχέος εντέρου έχουν περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουν συγκριτικά με εκείνους που τρώνε λιγότερο και από τα δύο είδη κρέατος. Προηγούμενες μελέτες έχουν επίσης συνδέσει το κόκκινο και το επεξεργασμένο κρέας με υψηλό κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου του παχέος εντέρου.

Η μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Βήμα Κλινικής Ογκολογίας (Journal of Clinical Oncology), δείχνει ότι όσοι διεγνώσθησαν με καρκίνο του παχέος εντέρου και έτρωγαν λιγότερο κόκκινο και επεξεργασμένο κρέας πριν τη διάγνωσή, ζούσαν περισσότερο σε σύγκριση με εκείνους που κατανάλωναν μεγάλες ποσότητες τέτοιου είδους πρωτεϊνών σε εβδομαδιαία βάση.

«Η σχέση μεταξύ κόκκινου και επεξεργασμένου κρέατος και συνολικής θνησιμότητας προήλθε από προδιαγνωστική πρόσληψη. Αυτό υπογραμμίζει τη σπουδαιότητα μιας υγιούς διατροφής καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής μας», τονίζει η Μάρτζορι ΜακΚάλοου, επιδημιολόγος της διατροφής της Αμερικανικής Αντικαρκινικής Εταιρείας και επικεφαλής συγγραφέας της έρευνας.

Ωστόσο, χρειάζονται περισσότερες μελέτες για να κατανοήσουμε το πώς το κρέας στη διατροφή σχετίζεται με τα αποτελέσματα μετά από μία διάγνωση καρκίνου του παχέος εντέρου συμπεριλαμβανομένης της υποτροπής του καρκίνου και την επιβίωση.

Η έρευνα ανέλυσε 2.315 επιζήσαντες από καρκίνο του παχέος εντέρου (1.282 άντρες και 1.033 γυναίκες). Οι ασθενείς που συμπεριελήφθησαν σ’ αυτήν την ανάλυση είχαν μη-μεταστατικό καρκίνο του παχέος εντέρου ή καρκίνο του ορθού. Η μέση ηλικία διάγνωσης καρκίνου του παχέος εντέρου ήταν τα 73 χρόνια. Καθ’ όλη τη διάρκεια της ανάλυσης, 966 ασθενείς με καρκίνο του παχέος εντέρου πέθαναν κατά τη διάρκεια μιας μέσης περιόδου παρακολούθησης 7,5 ετών.

Οι συμμετέχοντες οι οποίοι έτρωγαν συχνά κρέας είχαν περισσότερες πιθανότητες να είναι καπνιστές, να πίνουν αλκοόλ, να είναι υπέρβαροι, να έχουν λιγότερη εκπαίδευση και να κάνουν μία λιγότερο υγιεινή διατροφή σε σύγκριση με εκείνους που κατανάλωναν λιγότερο κρέας. Εκείνοι με την υψηλότερη κατανάλωση κόκκινου και βιομηχανοποιημένου κρέατος κατανάλωναν μέσο όρο 10,4 μερίδες την εβδομάδα ενώ αυτοί με τη χαμηλότερη κατανάλωση κρέατος κατανάλωναν κατά μέσο όρο 1,5 μερίδες την εβδομάδα.

Η κατανάλωση μεγαλύτερων ποσοτήτων κόκκινου και βιομηχανοποιημένου κρέατος που αναφέρονται στη μελέτη συγκριτικά με τις ελάχιστες ποσότητες πριν από τη διάγνωση του καρκίνου, συνδέθηκε με 29% υψηλότερο κίνδυνο θανάτου από οποιαδήποτε αιτία και με 63% υψηλότερο κίνδυνο θανάτου από κάποιο καρδιαγγειακό νόσημα. Ωστόσο, η σύνδεση με τα καρδιαγγειακά νοσήματα δεν ήταν στατιστικά σημαντική. Η ανάλυση συγκεκριμένα συμπεριελάμβανε την ηλικία, το στάδιο της ασθένειας, τον δείκτη μάζας σώματος, και άλλους παράγοντες κατά τη σύγκριση των συμμετεχόντων.

Η έρευνα έδειξε πως εκείνοι που συνέχιζαν να καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες κόκκινου και επεξεργασμένου κρέατος αφού διεγνώσθησαν με καρκίνο, ήταν 79% πιο πιθανό να πεθάνουν από καρκίνο του παχέος εντέρου σε σύγκριση με εκείνους που κατανάλωναν ποσότητες κάτω από τον μέσο όρο. Ωστόσο, η έρευνα δε βρήκε κάποιον συνδετικό κρίκο μεταξύ της κατανάλωσης κρέατος και του θανάτου από καρκίνο του παχέος εντέρου πριν από τη διάγνωση του καρκίνου.

Τα αποτελέσματα δεν αποτελούν έκπληξη, σύμφωνα με την ΜακΚάλοου. «Τα συμπεράσματα που προκύπτουν από την έρευνα συμφωνούν με εκείνα προηγούμενων μελετών που δείχνουν ότι μία διατροφή χαμηλής περιεκτικότητας σε κόκκινα και επεξεργασμένα κρέατα είναι καλή για πολλούς λόγους, συμπεριλαμβανομένης της μείωσης κινδύνου εμφάνισης καρκίνου του παχέος εντέρου, καρδιακών παθήσεων, διαβήτη και συνολικής θνησιμότητας.»

Ενώ η έρευνα συμπεριελάμβανε αναλυτικές πληροφορίες για τη διατροφή, τον τρόπο ζωής, και ιατρικές πληροφορίες για όλους τους συμμετέχοντες, υπήρχαν περιορισμοί στα είδη των θεραπειών που οι περιπτώσεις έλαβαν για τον δικό τους τύπο καρκίνου.

«Τα αποτελέσματα δεν έδειξαν ότι η έκθεση στο κόκκινο και επεξεργασμένου κρέας μετά από διάγνωση καρκίνου του παχέος εντέρου επηρεάζει την πορεία της νόσου», δήλωσε ο Τζέφρι Α. Μάγιερχαρτ, διευθυντής του Κέντρου Γαστρεντερικού Καρκίνου του Αντικαρκινικού Ινστιτούτου Ντάνα-Φάρμπερ της Βοστώνης, στο κύριο άρθρο του σχετικά με τη μελέτη. Ο Μάγιερχαρτ υποστηρίζει ότι η υποτροπή του καρκίνου του παχέος εντέρου σχετίζεται με μικρομεταστάσεις, οι οποίες ίσως να επηρεάζονται λιγότερο από τις καρκινογόνες επιπτώσεις της διατροφής με κόκκινο και επεξεργασμένο κρέας απ’ ό,τι οι νέοι πρωτοπαθείς όγκοι.

Διάφορες επιδημιολογικές μελέτες στις Ηνωμένες Πολιτείες και άλλες χώρες έχουν δείξει ότι η κατανάλωση μεγάλης ποσότητας κόκκινου και επεξεργασμένου κρέατος αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του παχέος εντέρου. Αυτή η σύνδεση είναι πειστική σύμφωνα με ομάδες ειδικών του Παγκόσμιου Ταμείου Έρευνας για τον Καρκίνο και του Αμερικανικού Ινστιτούτου Έρευνας για τον Καρκίνο, δηλώνει η ΜακΚάλοου.

Πιθανολογείται ότι το κόκκινο και το επεξεργασμένο κρέας μπορεί να συμβάλλουν στην καρκινογένεση, μέσω της κατανάλωσης καρκινογόνων ουσιών που σχηματίζονται κατά τη διάρκεια της πέψης και επίσης όταν το κρέας μαγειρεύεται σε υψηλή θερμοκρασία. Όμως, η σύνδεση μεταξύ διατροφής, καρκίνου και της πιθανότητας υποτροπής για τους επιζώντες του καρκίνου δεν είναι ακόμα αρκετά κατανοητή.

Η κατανάλωση κόκκινου κρέατος ίσως προωθεί φλεγμονές και μικρομεταστάσεις. «Γνωρίζουμε πάρα πολύ λίγα για τον ρόλο που παίζει η διατροφή στην επιβίωση από τον καρκίνο» δηλώνει η ΜακΚάλοου. «Ως επί το πλείστον, οι διατροφικές συστάσεις γι’ αυτούς που επιβιώνουν βασίζονται σε μελέτες για την πρόληψη του καρκίνου, επομένως αυτός είναι ένας σημαντικός τομέας που αξίζει περισσότερης προσοχής.»

Σύμφωνα με τον Μάγιερχαρτ, οι μελλοντικές μελέτες θα έπρεπε να εξετάσουν καλύτερα το αν εκείνοι οι ασθενείς με καρκίνο του παχέος εντέρου που κατανάλωναν μεγάλες ποσότητες κόκκινου κρέατος πριν τη διάγνωση θα μπορούσαν να ελαχιστοποιήσουν την πιθανότητα υποτροπής με το να μειώσουν την κατανάλωση κρέατος.

Ο συγγραφέας υπογραμμίζει ότι τα διαθέσιμα στοιχεία για τη διατροφή και τον καρκίνο του παχέος εντέρου προέρχονται από μελέτες παρατήρησης, οι οποίες δυνητικά μπορούν να ενέχουν περιορισμούς. Ωστόσο, οι τυχαιοποιημένες έρευνες έχουν επίσης περιορισμούς, διότι είναι δύσκολο να βρεθεί στατιστική σημαντικότητα σ’αυτές.

Ο Μάγιερχαρτ και η ΜακΚάλοου συμφωνούν στη σύνδεση μεταξύ διατροφής και πρόληψης του καρκίνου. «Μολονότι το μήνυμα ότι τα προδιαγνωστικά αποτελέσματα επιρροής της διατροφής ίσως φαίνεται να έχει περιορισμένο όφελος για έναν ασθενή όταν αναπτύσσει καρκίνο, ενισχύει την υπόδειξη για τους ανθρώπους να διατηρήσουν μία υγιεινή διατροφή και έναν τρόπο ζωής καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής τους για να μεγιστοποιήσουν τα οφέλη για την υγεία τους.»

Η ΜακΚάλοου δηλώνει ότι απαιτούνται περισσότερες μελέτες για να κατανοήσουμε τη σχέση μεταξύ διατροφής και επιβίωσης μετά από μία διάγνωση του καρκίνου. «Ωστόσο», συμπληρώνει, «τα αποτελέσματα υποδεικνύουν ότι η μακροχρόνια υγιεινή διατροφή είναι σημαντική.»

Εθελοντική απόδοση: Αθηνά Γαζίνα

Πηγή: http://www.cancernetwork.com/colorectal-cancer/study-red-meat-tied-poor-colorectal-cancer-outcomes

Αν σου άρεσε αυτό το άρθρο κάνε κλικ εδώ και μοιράσου το με τους φίλους σου!