Γνωρίζουµε πολύ καλά πως ο άνθρωπος είναι ικανός για τα πάντα. Είναι ικανός για το καλύτερο αλλά και για το χείριστο. Και δυστυχώς στο «χείριστο» η φαντασία του είναι τεράστια.

Ο άνθρωπος από την αρχαιότητα αναζητούσε πρωτοποριακές ιδέες επιβολής τιμωριών.

Αν κάποιος έπρεπε να έρθει αντιμέτωπος με μία τιμωρία, τότε είναι πιθανό πως θα υπέφερε. Η κακοποίηση από άνθρωπο σε άνθρωπο ήταν και είναι μέχρι και σήμερα καθημερινό φαινόµενο. Ακόμα και τώρα, τον 210 αιώνα, ο φρικτός βασανισμός ανθρώπων (από καρτέλ ναρκωτικών, τρομοκράτες, αντάρτες, ψυχοπαθείς δολοφόνους, κτλ) είναι υπαρκτός.

Μπορεί πλέον να μη ζούµε στην περίοδο του µεσαίωνα, αλλά ενδέχεται η βαναυσότητα, η φρικαλεότητα και η ανθρώπινη κτηνωδία να είναι χειρότερες σήμερα από εκείνη την εποχή.

Και το ερώτημα που προκύπτει είναι: «Αν ο άνθρωπος μπορεί να είναι τόσο βίαιος και κακός με το ίδιο του το είδος, τότε πως μπορεί να συ μπεριφερθεί απέναντι στα ζώα;».

Η απάντηση όμως είναι ήδη γνωστή, καθώς ετησίως ο άνθρωπος σκοτώνει πολλά δισεκατομμύρια ζώων.

Αν και όλα τα ζώα υποφέρουν προτού χάσουν τη ζωή τους από τον άνθρωπο, οφείλουμε να πού με πως κάποια ζώα είναι πιο άτυχα από άλλα. Όχι µόνο υποφέρουν και βασανίζονται στο μέγιστο βαθµό, αλλά μπορεί να βρουν και αργό, μαρτυρικό θάνατο.

Αν έχετε γερά νεύρα και θεωρείται ότι μπορείτε να αντέξετε την ανθρώπινη κτηνωδία, τότε μείνετε σε αυτό το άρθρο, καθώς θα σας παρουσιάσουµε τα µαρτύρια που περνάνε κάποια ζώα.

1) Σφαγή Χαλάλ και Κοσέρ

Κάτι το οποίο το είδαμε να συμβαίνει και στην Ελλάδα είναι οι σφαγές «Χαλάλ» και «Κοσέρ».

Η λέξη «Χαλάλ» είναι αραβική και έχει άμεση σχέση με το Ισλάμ. Σημαίνει «κάτι το αποδεκτό», «κάτι το σωστό». Ομοίως η λέξη «Κοσέρ» που έχει παρεμφερές νόημα είναι εβραϊκή.

Ως σφαγή Χαλάλ ή Κοσέρ εννοούμε τη σφαγή που μπορεί να γίνει και σε δημόσιο μέρος, μπροστά σε κόσµο, όπου μία πολύ κοφτερή λεπίδα ανοίγει στα 2 τον λαιμό του ζώου. Η σφαγή αυτή γίνεται χωρίς αναισθησία και το ζώο πρέπει να στραγγιστεί σχεδόν από αίµα.

Αυτό σημαίνει πως αφού ένα µαχαίρι κόψει βαθιά το λαιμό του άτυχου ζώου, τότε αυτό θα περιµένει απλά τον αργό και βασανιστικό Θάνατό του μέχρι να πεθάνει από αιµορραγία.

Παρά το γεγονός πως αυτές οι μέθοδοι είναι κλασικές στις αραβικές κυρίως χώρες, όπου οι σφαγές των ζώων γίνονται αποκλειστικά µε τον τρόπο αυτό ώστε το κρέας τους να είναι «κάτι το αποδεκτό» για τη θρησκεία τους, τελευταία οι σφαγές «χαλάλ» και « κοσέρ» έχουν έρθει στην Ευρώπη και στην Αµερική.

Δείχνει να είναι μία νέα καταναλωτική τάση, καθώς για κάποιον λόγο «όλοι θέλουν να δοκιμάσουν το κρέας του ζώου που πέθανε αργά και βασανιστικά».

Μάλιστα στην Ελλάδα, είχε πάρει έγκριση να πραγματοποιηθεί μία τέτοια σφαγή, μπροστά σε κόσμο ο οποίος παρακολουθούσε το «θέαμα» και τραβούσε με τα κινητά του.

2) Άλεσµα ζωντανών νεοσσών

Οι βιομηχανίες αβγών χρειάζονται νέους «εργαζόμενους» για τις επιχειρήσεις τους, δηλαδή νέες και περισσότερες κότες οι οποίες θα γίνουν μηχανές παραγωγής αβγών.

Λόγω των άθλιων συνθηκών που επικρατούν εντός των μονάδων παραγωγής, πολλές κότες αρρωσταίνουν ή πεθαίνουν. Άλλες γερνάνε ενώ άλλες δεν είναι ιδιαίτερα παραγωγικές. Συνεπώς, πρέπει οι κότες να ανανεώνονται, ώστε η παραγωγή να μένει οταθερή.

Οι «γέρικες» κότες που είναι άχρηστες θα αντικατασταθούν από τις νέες.

Όταν όμως ένα νεογέννητο κοτόπουλα… σπάει το κέλυφος και βγαίνει στον κόσμο των ανθρώπων, τότε εύχεται να έχει γεννηθεί θηλυκό και όχι αρσενικό. Όχι γιατί ως θηλυκό το περιμένει μία µεγάλη και καλή ζωή. Αλλά γιατί τουλάχιστον ως θηλυκό δεν θα πεθάνει αμέσως.

Τα αρσενικά κοτoπουλάκια τοποθετούνται πάνω σε έναν µετακινούμενο διάδρομο ο οποίος τα οδηγεί στο τέλος της ζωής τους. Στο τέλος αυτής της πρώτης και τελευταίας τους λοιπόν διαδρομής, βρίσκεται μία μεγάλη µηχανή πολτοποίησης. Ένα τεράστιο μπλέντερ αν προτιμάτε, στο οποίον πέφτουν και γίνονται κιµάς. Νεογέννητα κστοπουλάκια αλέθονται ζωντανά, επειδή είναι άχρηστα για τη βιομηχανία.

Εναλλακτική μέθοδος θανάτωσης αποτελεί ο θάνατος αεριών, στον οποίον πνίγονται μαρτυρικά όλα τα κοτοπουλάκια μαζί.

3) Γδάρσιμο

Κάτι το οποίο αποτελούσε μέθοδο μαρτυρικού θανάτου για τους ανθρώπους, εφαρμόζεται σε πολλά ζώα προκειμένου να τους αφαιρεθεί η γούνα ή το δέρμα.

Σε πολλές περιπτώσεις λοιπόν, είδη ζώων γδέρνονται ζωντανά προκειμένου να τους αφαιρεθείτο δέρμα. Ο λόγος που αυτό συμβαίνει σε κάποια «εκτροφεία γούνας» (κυρίως στην Ασία), είναι για να μην υποστεί κάποιου είδους φθορά το τους «μελλοντικό προϊόν».

Οποιαδήποτε μαχαιριά, ή άλλου είδους εξωτερικό χτύπημα, μπορεί να προκαλέσει φθορά πάνω στη γούνα του ζώσυ. Συνεπώς, μιας και η ζωή των ζώων αυτών δεν αξίζει τίποτα, πολλά από αυτά γδέρνονται ζωντανά. Γίνεται μία τομή σε ένα ειδικό σημείο πάνω στο δέρμα τους και εν συνεχεία τους το τραβάνε μέχρι να το βγάλουν όλο. Εκείνα φυσικά βιώνουν όλη τη διαδικασία και όλο τον πόνο ενώ τους αφαιρείται το δέρμα.

Πολλές φορές, προκειμένου να μην αντιστέκονται κατά το γδάρσιμό τους, τα ζώα δηλητηριάζονται ή τους κάνουν ηλεκτροσόκ για να τα παραλύσουν. Παρόλα αυτά εξακολουθούν να βιώνουν τον πόνο, έστω και σε κατάσταση παράλυσης και σοκ.

Οι βιοµηχανίες παραγωγής γούνας της Δύσης διαψεύδουν τα παραπάνω ως μυθοπλασίες.

 Τα αμέτρητα βίντεο όμως που υπάρχουν στο διαδίκτυο, αποδεικνύουν ξεκάθαρα το αντίθετο. Εκτός αν οι βίγκανς ή οι πολέμιοι της γούνας, έφτιαξαν εκατοντάδες ερασιτεχνικά βίντεο, αφού νοίκιασαν εγκαταστάσεις που τις «έντυσαν» κατάλληλα ώστε να φαίνονται αληθοφανείς, προσέλαβαν άτομα που ήταν διατεθειμένα να γδάρουν ζώα (ακόμα και χωρίς εμπειρία για το πώς θα γίνει) και εν συνεχεία έγδαραν ζωντανά ζώα προκειμένου να κατασκευάσουν ένα στημένο βίντεο που θα προπαγανδίσει τον κόσμο.

Πολλοί διάσημοι οίκοι µόδας όμως, δείχνουν να έχουν ενημερωθεί για τον τρόπο παραγωγής της γούνας με αποτέλεσμα να την καταργήσουν εντελώς.

4) Ολόκληρη η διαδικασία σφαγής ενός γουρουνιού

Αν οι λέξεις χοιρινό, μπέικον, λουκάνικα» και γύρος είναι οι αγαπημένες σου, τότε καλό Θα ήταν να γνωρίζεις και τη διαδικασία που απαιτείται για να φτάσουν αυτά όλα στο πιάτο σου, ή τουλάχιστον το 1o στάδιο της παραγωγής τους.

 Το πρώτο στάδιο λοιπόν απαιτείτη θανάτωση ενός γουρουνιού. Πως συμβαίνει αυτό;

Καταρχήν να ξεκαθαρίσουμε πως οι συνθήκες κάτω από τις οποίες µεγαλώνουν τα ζώα αυτά είναι άθλιες. Πολλά γουρούνια αναπτύσσουν όγκους αλλά παρόλα αυτά σφάζονται και πωλούνται για το κρέας τους.

Όταν λοιπόν έρθει η ώρα της θανάτωσής τους, αυτή περιλαμβάνει 3 στάδια.

Στάδιο 1: Το πρώτο στάδιο περιλαμβάνει την αναισθητοποίησή τους. Αυτή γίνεται είτε με ηλεκτροσόκ στο κεφάλιτου γουρουνιού, το οποίο μετά πέφτει κάτω και παθαίνει κάτι σαν επιληπτική κρίση, είτε μέσα σε θάλαμο αερίων οτον οποίον ουρλιάζουν και υποφέρουν για περίπου 40 δεύτερα.

Επειδή όμως η παραγωγή είναι μεγάλη και μέσα σε μία μέρα σφάζονται εκατοντάδες ζώα, αυτό έχει ως αποτέλεσμα η αναισθητοποίηση πολλές φορές να ΜΗΝ γίνεται σωστά. Τι σημαίνει αυτό; Ότι το ζώο διατηρεί τις αισθήσεις του και είναι έτοιμο να βιώσει ό,τι θα ακολουθήσει.

Στάδιο 2: Το δεύτερο στάδιο περιλαμβάνειτη σφαγή του ζώου. Μετά το πρώτο στάδιο της αναισθητοποίησης, το οποίο δεν πέτυχε απαραίτητα, ο εργαζόμενος θα κρεμάσει το γουρούνι σε ένα τσιγκέλι από το πόδιτου και το οποίο τσιγκέλι θα το μεταφέρει (σαν κινούμενος διάδρομος), στον επόμενο εργαζόμενο του οποίου το επάγγελμα είναι να… κόβει λαιμούς.

Εκεί θα μπει οριστικό τέλος στις ήδη μηδαμινές ελπίδες τους για επιβίωση, καθώς ο λαιμός τους Θα κοπεί και το αίμα θα αρχίσει να ρέει έξω από το σώμα τους…

Στάδιο 3: Τα περισσότερα γουρούνια ξεψυχούν στο δεύτερο στάδιο, αλλά όχι όμως όλα. Μερικά δεν έχουν προλάβει ακόμη να πεθάνουν, καθώς ο θάνατος από αιμορραγία μπορεί να διαρκέσει αρκετά λεπτά. Οπότε, τα πιο άτυχα γουρούνια θα βιώσουν και το τρίτο και τελικό στάδιο του θανάτου τους: Το βράσιµο! Το κινούμενο τσιγκέλι θα τα μεταφέρει πάνω από μία τεράστια δεξαμενή με νερό που βράζει και θα τα βουτήξει µέσα προκειμένου να τους αφαιρέσει όσες τρίχες μπορεί να διαθέτουν πάνω τους.

Να είστε σίγουροι πως υπάρχουν πολλά ακόμη που μπορούμε να σας περιγράψουμε, αλλά δεν υπάρχειλόγος να το κάνουμε. Το βασικό νόημα άλλωστε το έχετε καταλάβει ήδη…

Αν σου άρεσε αυτό το άρθρο κάνε κλικ εδώ και μοιράσου το με τους φίλους σου!