του Ray Monk
Τον περασμένο Οκτώβρη, εξέπληξα την οικογένειά μου, τους φίλους μου και τους συναδέλφους μου ανακοινώνοντας τους ότι έγινα βίγκαν.
Μέχρι τότε δεν ήμουν καν χορτοφάγος. Λάτρευα τα λουκάνικα, έτρωγα κοτόπουλα πολλές φορές μέσα στην εβδομάδα και δεν μπορούσα να ζήσω χωρίς τυρί. Ήξερα πάντα βεβαία ότι η βιομηχανία κρέατος είναι μια αηδιαστική επιχείρηση.
Είχα δει τις εικόνες με τις άθλιες συνθήκες που μεγαλώνουν τα κοτόπουλα, οι αγελάδες και τα γουρούνια στα εκτροφεία. Ωστόσο, είχα βάλει αυτές τις εικόνες στο πίσω μέρος του μυαλού μου και συνέχιζα να αγοράζω, να παραγγέλνω και να τρώω.
Επίσης, γνώριζα ότι η κατανάλωση κρέατος μας κάνει κακό και ότι είναι υπεύθυνη για πολλά προβλήματα υγείας όπως παχυσαρκία, διαβήτης, καρδιακές παθήσεις κ.ά. Ήταν όπως όταν ήμουν και καπνιστής.
Παραδεχόμουν ότι το κάπνισμα προκαλεί καρκίνο, εμφύσημα και πολλές άλλες χρονιές παθήσεις και πάντα είχα την αίσθηση ότι μια μέρα θα το κόψω. Όμως καθυστερούσα το αναπόφευκτο. Κατάφερα να το κόψω όταν ήμουν περίπου 47 χρονών και καπνιστής για 30 χρόνια.
Και τώρα κατάφερα να κόψω και την κατανάλωση ζωικών προϊόντων. Τι με ώθησε σε αυτό; Σίγουρα όχι η ανησυχία μου για την υγεία μου. Ούτε η ανησυχία μου για την ευημερία των ζώων. Η κινητήριος δύναμη ήταν κάτι που δεν είχα σκεφτεί ποτέ μέχρι τότε: οι καταστροφικές συνέπειες της κτηνοτροφίας στο περιβάλλον.
Όλα άρχισαν με ένα άρθρο της εφημερίδας “Guardian” όπου μια μελέτη της WWF εφιστούσε την προσοχή στην ανυπολόγιστη καταστροφή που προκαλούν στον πλανήτη οι βιομηχανίες παραγωγής ζωοτροφών. Η μελέτη αποκάλυπτε ότι “το 60% της παγκόσμιας βιοποικιλότητας σπαταλείται για τις ζωοτροφές”. Η κάλυψη των αναγκών μόνο της Μ. Βρετανίας, αναφέρει, «συνδέεται άμεσα με την εξαφάνιση περίπου 33 ειδών στο εσωτερικό και στο εξωτερικό».
Ήξερα ότι η κτηνοτροφία ήταν κάτι βάρβαρο, όπως ήξερα επίσης ότι το κρέας έκανε κακό στην υγεία μας. Δεν ήξερα ότι παράλληλα κατέστρεφε και τον πλανήτη μας. Ξεκίνησα να διαβάζω όλο και περισσότερο σχετικά με τις επιπτώσεις της κτηνοτροφίας στο περιβάλλον και μέχρι το τέλος της ημέρας είχα αποφασίσει να κόψω το κρέας, τα αυγά και τα γαλακτοκομικά.
Είμαι πια πεπεισμένος ότι το να γίνεις βίγκαν είναι το καλύτερο που μπορείς να κάνεις για να βοηθήσεις το περιβάλλον. Η κτηνοτροφία προκαλεί τεράσια ζημιά. Δεν πρέπει να το αφήσουμε να συνεχιστεί. Για παράδειγμα, η εντατική παραγωγή ζωοτροφών εντείνει την κλιματική αλλαγή καθώς ευθύνεται σε για την εκπομπή αέριων του θερμοκηπίου από ό,τι όλα τα αυτοκίνητα, τα αεροπλάνα και τα πλοία όλου του κόσμου συνολικά.
Και τα εν λόγω αέρια αποτελούνται ως επί το πλείστον από μεθάνιο και οξείδιο του αζώτου, τα οποία είναι πολύ πιο επιβλαβή από το διοξείδιο του άνθρακα. Πολλές πρόσφατες μελέτες έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο μόνος τρόπος που η Ε.Ε. μπορεί να μειώσεις τις εκπομπές αυτών των αερίων είναι μέσω μιας σημαντικής απομάκρυνσης από μια διατροφή βασισμένης στο κρέας.
Τα αρνητικά της εντατικής καλλιέργειας για τις ανάγκες της κτηνοτροφίας αναφέρονται λεπτομερώς στα βιβλία του Philip Lymbery, γενικού διευθυντή του “Compassion in World Farming” με τίτλο “Farmageddon” και “Dead Zone”. Όμως, o Lymbery δεν προτείνει σε κανέναν να γίνει βίγκαν. Πιστεύει ότι η λύση είναι η επιστροφή στις παλιές παραδοσιακές φάρμες, όπου εκεί συνυπάρχουν τα δημητριακά με το γρασίδι ενώ παράλληλα τα ζώα είναι ελευθέρα να βόσκουν.
Δυστυχώς όμως, έχει αποδειχθεί ότι κάτι τέτοιο είναι ανέφικτο. Το “Δίκτυο Έρευνας για το Κλίμα” στην Οξφόρδη δημοσίευσε μια σημαντική έκθεση ακριβώς για αυτό το θέμα. Η επικεφαλής συγγραφέας, Δρ.Tara Garnett συνόψισε τα ευρήματα της έκθεσης :
“Τα ζώα που βόσκουν ευθύνονται για το πρόβλημα του κλίματος, όπως και όλα τα υπόλοιπα ζώα … Εάν τα άτομα και οι χώρες με υψηλές καταναλώσεις κρέατος θέλουν να κάνουν κάτι θετικό για το κλίμα, το να βάλουν απλά τα βοοειδή να τρώνε χόρτα δεν είναι λύση. Η λύση βρίσκεται στην κατανάλωση λιγότερου κρέατος.”
Εάν καταναλώνεις χοιρινό, πουλερικά ή αυγά, τότε γίνεσαι συνυπεύθυνος στην τεραστία μείωση της βιοποικιλότητας, εάν καταναλώνεις βοδινό κρέας ή τυρί η γάλα τότε και πάλι είσαι συνυπεύθυνος στην υπερθέρμανση του πλανήτη.
Και αν σκέφτεσαι να στραφείς στην κατανάλωση ψαριού, καλό θα είναι να διαβάσεις το βιβλίο του Charles Clover “The End of the Line”: Πώς η Υπεραλιεία Αλλάζει τον Κόσμο και Αυτό που Τρώμε. Η σημερινή ζήτηση για ζωικά προϊόντα είναι απλά μη-βιώσιμη και η ανταπόκριση σε αυτήν καταστρέφει το περιβάλλον. Πρέπει να αλλάξουμε.
Ωστόσο, υπάρχουν και κάποια καλά νέα. Μια μελέτη του Πανεπιστήμιου της Οξφόρδης που δημοσιεύτηκε στα Πρακτικά της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών, περιέγραψε τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις στην υγεία τεσσάρων τύπων διατροφής (πολύ κρέας, λίγο κρέας, χορτοφαγία, βιγκανισμός) από τώρα έως το 2050.
Το συμπέρασμα που πρόεκυψε ήταν ότι εάν τρώγαμε λιγότερο κρέας, τότε 5 εκατομμύρια θάνατοι θα αποφεύγονταν μέχρι το 2050, εάν γινόμασταν χορτοφάγοι ο αριθμός θα ανέβαινε στα 7 εκατομμύρια ενώ εάν γινόμασταν βίγκαν, θα σώζονταν 9 εκατομμύρια ζωές το χρόνο. Όποτε, ναι, θα βοηθούσε εάν τρώγαμε απλά λιγότερο κρέας, αλλά εάν γινόμασταν βίγκαν τότε θα ήταν το καλύτερο όχι μόνο για τον πλανήτη αλλά και για εμάς τους ίδιους.
Παρά τις αποδείξεις, μερικοί ανησυχούν ότι μια αυστηρά χορτοφαγική διατροφή θα τους έκανε να αισθάνονται χειρότερα. Τα στερεότυπα που έχουν οι άνθρωποι για τους βίγκαν είναι ότι πρόκειται για ανθρώπους με χάλια δέρμα και ότι είναι αδύναμοι και ληθαργικοί.
Αν και ακόμα για μένα είναι νωρίς, η δική μου μικρή εμπειρία είναι άλλη. Έχω ήδη χάσει λίγο βάρος και έχω κερδίσει ενεργεία και ζωτικότητα. Αισθάνομαι υπέροχα. Μου λείπουν τα λουκάνικα και το τυρί μα όχι τόσο όσο περίμενα. Για το καλό του πλανήτη, για το καλό των ζώων και για το δικό μας έχει έρθει πια η στιγμή να υιοθετήσουμε την ιδέα του βιγκανισμού.
Πηγή: https://www.newstatesman.com/culture/observations/2017/11/why-i-became-vegan-and-why-you-should-too
Ο Ρέι Μονκ είναι καθηγητής φιλοσοφίας στο πανεπιστήμιο του Σαουθάμπτον. Το πιο πρόσφατο βιβλίο του είναι: “Inside the Centre: The Life of J Robert Oppenheimer” (Jonathan Cape).
Αν σου άρεσε αυτό το άρθρο κάνε κλικ εδώ και μοιράσου το με τους φίλους σου! 
