Ένα πολύ συχνό φαινόμενο, το οποίο φαίνεται να παρατηρούμε όμως μόνο εμείς οι βίγκαν, είναι οι αντιφάσεις στις οποίες υποπίπτουν οι παμφάγοι. Αναρωτιόμαστε όμως, τι είναι χειρότερο; Οι αντιφάσεις αυτές καθαυτές ή μήπως το γεγονός πως οι περισσότεροι δεν μπορούν να τις αντιληφθούν; Ας δούμε λοιπόν μερικές από τις αντιφάσεις του κόσμου μας, οι οποίες γίνονται ορατές μόνο μέσα από τα «βίγκαν γυαλιά».
1) Παραμύθια με χαρούμενα ζωάκια
Από όταν ήμασταν μωρά, οι γονείς μας συνήθιζαν να μας διαβάζουν παραμύθια με ήρωες ζωάκια. Όχι μόνο ακούγαμε από το στόμα των γονιών μας πως «τα 3 γουρουνάκια σώθηκαν την τελευταία στιγμή από τον κακό λύκο» αλλά βλέπαμε χαρούμενα ζώα παντού. Σε βιβλία, σε μικρές ιστορίες, σε παιδικά βιβλία με παραμυθένιο εξώφυλλο, στην τηλεόραση και γενικά παντού. Πολλοί από τους αγαπημένους μας πρωταγωνιστές ήταν ζωάκια που προσπαθούσαν να ξεφύγουν από «κάποιον κακό». Με αυτές τις ιστορίες μεγαλώνουν οι γονείς μέχρι και σήμερα τα παιδιά τους.
Η αντίφαση; Ότι τα 3 γουρουνάκια ή ο Bugs Bunny ξέφυγαν από τον κακό το λύκο και τον κυνηγό αντίστοιχα, και τα παιδάκια χάρηκαν με αυτό (happy ending), αλλά την αμέσως επόμενη στιγμή στο τραπέζι είχε κουνέλι στιφάδο ή αυγά με μπέικον ή χοιρινή μπριζόλα.
2) Όλοι θέλουν το ζωάκι να ξεφύγει και να γλυτώσει
Σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις, ταινίες, παραμύθια, σειρές, ο κόσμος θέλει το ζώο να ξεφύγει από οποιονδήποτε κίνδυνο. Όποτε εμφανίζεται ένα πρόβατο, μία κατσίκα, ένα γουρούνι ή μία αγελάδα και βρίσκεται σε κίνδυνο, τότε όλος ο κόσμος περιμένει το ζώο αυτό να ξεφύγει.
Οι γονείς που διάβαζαν στα παιδιά τους παραμύθια, άλλαζαν τη φωνή τους όταν έπρεπε να μιμηθούν τον «κακό λύκο», ώστε να φαίνεται πιο τρομακτικός. Οι γονείς ήξεραν το χαρούμενο τέλος της ιστορίας ενώ τα παιδάκια αγωνιούσαν να μάθουν αν τα ζωάκια θα ξεφύγουν και φυσικά τα παιδάκια όπως και όλοι μας, θέλουν τα ζωάκια να ξεφύγουν.
Εσείς άραγε έχετε πιάσει ποτέ τους εαυτούς σας να βρίσκονται με τη μεριά του ζώου που αργότερα φάγατε; Μήπως αυτό αποτελεί αντίφαση;
3) Σεβασμός προς τα ζώα
Μία από τις βασικότερες αρχές που μαθαίνουν οι γονείς στα παιδιά τους, είναι να σέβονται τα ζώα. «Και αυτά είναι ψυχούλες» είπε κάποια μητέρα. «Κρίμα είναι και αυτά» είπε κάποια άλλη. «Να σέβεσαι τα ζώα παιδί μου» συμβούλεψε ένας άλλος γονέας το παιδί του. «Να τα αγαπάς» ακούστηκε από ένα άλλο στόμα.
Και μετά ήρθε εκείνο το ποιηματάκι, το οποίο μας το έλεγαν οι γονείς μας, οι παππούδες μας ή δάσκαλοί μας στο σχολείο:
«Ποτέ δε θα πειράξω τα ζώα τα καημένα, μην τάχα σαν και εμένα, και εκείνα δεν πονούν; Ολα τα χαϊδεύω πάντα, προστάτης τους θα γίνω, ποτέ δε θα τα αφήνω στο δρόμο να πεινούν.»
Ένα πασίγνωστο ποιηματάκι για παιδιά, που όλοι μας λίγο πολύ το είχαμε ακούσει. Ο λόγος που είναι τόσο διαδομένο, είναι επειδή περνάει όμορφα μηνύματα και προσπαθεί να καλλιεργήσει σωστή παιδεία.
Σεβασμός προς τα ζώα λοιπόν. Αλλά πού είναι ο σεβασμός μας όταν τα κρεμάμε ανάποδα και τους κόβουμε το λαιμό; Μετά τα τεμαχίζουμε σε μικρά κομμάτια και βάζουμε τα κομμάτια τους στα ράφια ψυγείων; Πού είναι η προστασία προς τα ζώα;
Είναι αντίφαση; Ή μήπως «ζώα» θεωρούνται μόνο ο σκύλος και η γάτα;
4) Χαρούμενα ζώα σε ετικέτες προϊόντων
Εικόνες όπως ένα χαμογελαστό γουρούνι που χαμογελάει κρατώντας μαχαιροπίρουνα «κοσμούν» συχνά τις ταμπέλες χασάπικων, ταβερνών,ταχυφαγείων. Διάσημη είναι πλέον η «αγελάδα που γελάει» και το μικρό μοσχαράκι που ξαπλώνει μαζί με τη μαμά του στο λιβάδι.
Όλες αυτές οι αντιθέσεις, των χαμογελαστών και χαρούμενων ζώων που στην πραγματικότητα σφάζονται, κακοποιούνται και υποφέρουν, υπάρχουν παντού στον κόσμο μας, καθώς είναι ο πιο κλασικός τρόπος προώθησης ενός προϊόντος (και διαστρέβλωσης της αλήθειας, δυστυχώς).
5) Η βία προς τα ζώα είναι καταδικαστέα
Σε όποιον και αν θέσεις το ερώτημα: «Είσαι κατά της βίας προς τα ζώα;» Τότε εκείνος θα σου πει ξεκάθαρα: «Ναι!».
Όλοι είναι κατά της βίας προς τα ζώα. Δεν υπάρχει άνθρωπος που θα σου πει ό,τι είναι υπέρ. Αν όμως ρωτήσεις τους ίδιους ανθρώπους αν αυτό σημαίνει πως θα σταματήσουν να τρώνε κρέας, τότε θα αρχίσουν να σε βγάζουν τρελό και υπερβολικό. Με λίγα λόγια, όλοι είναι ξεκάθαρα κατά της βίας προς τα ζώα, εκτός από αυτήν που ασκείται καθημερινώς σε δισεκατομμύρια ζώα.
Όταν λοιπόν δηλώνεις κατά της βίας προς τα ζώα, αλλά και κατά της βίας γενικά, ενώ όμως στηρίζεις ένα γιγαντιαίο ποσοστό βίας, τότε μιλάμε και μία γιγαντιαία αντίφαση.
Αυτά αποτελούν μόλις λίγες από τις αντιφάσεις – αντιθέσεις του κόσμου μας, για το πώς βλέπει τα ζώα.
Στην πράξη, η ζωή του σκύλου ή της γάτας ευαισθητοποιεί τους πάντες στο μέγιστο βαθμό. Όταν όμως οι βίγκαν εκφράζουν την αντίθεσή τους στην εκμετάλλευση αρνιών, γουρουνιώ, αγελάδων, θεωρούνται υπερβολικοί. Όποιος δίνει αξία στη ζωή του σκύλου είναι ένας φυσιολογικός, καλός και σωστός άνθρωπος. Όποιος όμως δίνει αξία στη ζωή του γουρουνιού είναι παράλογος, γραφικός και γελοίος.
Αυτή η αντιφατική κατάσταση έχει δημιουργηθεί λόγω της ανάγκης ορισμένων ανθρώπων να απαξιώσουν το θέμα της αναίτιας κακοποίησης και σφαγής ζώων ώστε να μην αισθάνονται τύψεις και να δικαιολογούν τις ενέργειές τους.
Αυτή η αυθόρμητη θα λέγαμε τακτική, δεν παρατηρείται μόνο στο βιγκανισμό αλλά και σε άλλες περιπτώσεις. Προκειμένου κάποιος να στηρίξει τις επιλογές του ή τις ιδέες του, είναι ικανός να δικαιολογήσει πολέμους, βιασμούς, ενδοοικογενειακή βία, ρατσισμό, κτλ. «Έπρεπε να γίνει ο τάδε πόλεμος, γιατί απειλούμασταν από τρομοκρατικό χτύπημα». «Λογικό που βιάστηκε η τάδε γυναίκα, περπατούσε προκλητικά, ντυμένη πρόστυχα, οπότε ήταν σα να το ζητούσε». «Λογικό που χτυπούσε την κόρη του εφόσον δεν άκουγε και γυρνούσε αργά στο σπίτι». Μονίμως, οι άνθρωποι ψάχνουν επιχειρήματα για να δικαιολογήσουν λάθη αντί να ψάχνουν τρόπους να τα διορθώσουν.
Ο χλευασμός είναι το πρώτο στάδιο της σειράς χλευασμός, διάλογος, αποδοχή. Όσοι χλευάζουν λοιπόν τη σφαγή των ζώων, ουσιαστικά αμύνονται των επιλογών τους ενώ βρίσκονται ακόμη στο πρώτο στάδιο. Ομολογουμένως, έχουν μείνει λίγο πίσω, καθώς ο περισσότερος κόσμος πλέον… έχει περάσει στο στάδιο του διαλόγου!
Αν σου άρεσε αυτό το άρθρο κάνε κλικ εδώ και μοιράσου το με τους φίλους σου! 
