Η αντίληψη ότι δεν ασχολούμαστε και με τους συνανθρώπους μας (άστεγους, πρόσφυγες, ναρκομανείς, κακοποιημένες γυναίκες κ.λπ.), είναι εξαιρετικά εσφαλμένη. Η αγάπη προς τον συνάνθρωπο δεν είναι αμοιβαίως αποκλειόμενη με την επιθυμία μας να μην κακοποιούνται ζώα.

Υπάρχουν διάφορες φιλοζωικές ή ανθρωπιστικές οργανώσεις με διαφορετικό αντικείμενο και σκοπούς η κάθε μία. Δουλειά γίνεται από όλες τις πλευρές λοιπόν προς έναν ουσιαστικό σκοπό που ΝΑΙ μπορεί να είναι ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΑ κοινός με άλλες οργανώσεις.

Για παράδειγμα γίνονται σποτάκια για την ευαισθητοποίηση των πολιτών ως προς τα προβλήματα των προσφύγων. Την δράση αυτή την έχει αναλάβει μια οργάνωση (ή περισσότερες) που ασχολείται με ΑΥΤΟ το πρόβλημα και προσπαθεί να κάνει δουλειά.

Ο Δογματισμένος λοιπόν θα ασκήσει κριτική ως προς το θέμα αυτό βάλλοντας την προσπάθεια που γίνεται. “Γιατί δεν ασχολούνται και με τα προβλήματα των φτωχών Ελλήνων και ασχολούνται μόνο με τους πρόσφυγες;” ακούμε συχνά.

Η απάντηση σε αυτό είναι εξαιρετικά απλή: ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥΣ. Και επίσης η δουλειά τους ΖΥΜΩΝΕΙ την κοινωνία μας ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΠΟΙΩΝΤΑΣ την. Και ΑΡΑ ΣΥΜΒΑΛΕΙ στην ιδέα της ισότητας των ανθρώπων.

Ο ιδεαλιστής θα ασκήσει κριτική με ορθή σκέψη. Θα σκεφτεί για αρχή: “Α! Ένα ωραίο (ή όχι) σποτάκι για τους πρόσφυγες”. Θα το εκτιμήσει για αυτό που είναι (ή όχι εάν είναι κακοδουλεμένο ή περνάει λάθος μήνυμα). Γιατί; Η απάντηση είναι πάλι απλή: Γιατί συνειδητοποιεί πως αυτό είναι ένα σποτάκι ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ.

Δεν είναι ένα σποτάκι ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ τους ανθρώπους και ΟΛΑ τα προβλήματα που έχουν αυτοί. ΔΕΝ είναι ένα σποτάκι για τα παιδιά στην Αιθιοπία. ΔΕΝ είναι ένα σποτάκι για τους άστεγους στο Ναϊρόμπι. Είναι ένα σποτάκι για τους ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ. Και αυτό ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟ. Και εφόσον το μήνυμα είναι ορθό οφείλουμε να το αγκαλιάζουμε και να το ενθαρρύνουμε. Ώστε να ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ να γίνεται σωστή δουλειά.

Δεν καλούμαστε να επιλέξουμε ανάμεσα στο να τρώμε κρέας ή να βοηθάμε τον συνάνθρωπο μας, καθώς θεωρούμε ότι το λογικό και ηθικό είναι να πράττουμε και τα δύο. Ο άνθρωπος που θα αγκαλιάσει το αδέσποτο, θα νοιαστεί και για τον συνάνθρωπο∙ εκείνος που θα βασανίσει ένα κουτάβι, θα χτυπήσει και τον αδύναμο.

Συνεχίζουμε να είμαστε εθελοντές. Συνεχίζουμε να στηρίζουμε όποιον μας έχει ανάγκη. Τον Έλληνα, τον ξένο, τον πρόσφυγα, τον μετανάστη, την κακοποιημένη γυναίκα, τον ανήμπορο ηλικιωμένο, το χτυπημένο παιδί, το βασανισμένο ζώο…

Είμαστε εδώ, είμαστε εκεί, είμαστε παντού, είμαστε όπου μπορούμε, είμαστε όσο αντέχουμε, είμαστε όσο μας βαστούν τα πόδια μας, τα κότσια μας, η τσέπη μας και η καρδιά μας. Είμαστε παρόντες. Και δεν δεχόμαστε να διαλέξουμε ή το ένα ή το άλλο.

Η αρχική φωτογραφία είναι της κυρίας Ελεάνας Παλατζιάν, προέρχεται από άρθρο του zoosos.gr και περιγράφει άστεγο ο οποίος φροντίζει αδέσποτα σκυλιά. Μάλιστα, ο άνθρωπος αυτός, πρώτα τάισε τους σκύλους του και μετά έφαγε ο ίδιος. Τι άλλη απόδειξη χρειαζόμαστε για το ότι κάποιος που νιώθει αγάπη μέσα του δεν κάνει διαχωρισμούς στο ποιος έχει ανάγκη; Τι άλλη απόδειξη χρειαζόμαστε για το ότι αυτοί που κατηγορούν όσους ασχολούνται με το Α και (υποτίθεται) όχι με το Β είναι τα άτομα που δεν βοηθάνε ποτέ κανέναν;

Αν σου άρεσε αυτό το άρθρο κάνε κλικ εδώ και μοιράσου το με τους φίλους σου!