Χωρίς να έχουμε πάρα πολλές έρευνες για το θέμα,  εμπειρικά γνωρίζουμε ότι η πλειονότητα των βίγκαν είναι γυναίκες. Αυτό το γεγονός μάλιστα χρησιμοποποιείται από τους άντρες ως «αντεπιχείρημα» κατά του βιγκανισμού. Γιατί όμως συμβαίνει αυτό;

Γιατί όντως υπάρχει αυτή η τάση οι γυναίκες να γίνονται πιο εύκολα βίγκαν από τους άντρες; Για την ακρίβεια, το ερώτημα που τίθεται δεν είναι γιατί οι περισσότεροι βίγκαν είναι γυναίκες, αλλά γιατί οι άντρες δυσκολεύονται να γίνουν βίγκαν.

Θα προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε αυτό το ερώτημα έχοντας ως βάση την επιστήμη της ψυχολογίας.

Ο πρώτος και κυριότερος λόγος για τον οποίον ένας άντρας δε γίνεται εύκολα βίγκαν, είναι πως ο βιγκανισμός δε συμβαδίζει με επίδειξη ανδρισμού που του έχει επιβληθεί από τα κοινωνικά στερεότυπα.

Έχει παρατηρηθεί σε πολλά είδη ζώων ότι τα αρσενικά προσπαθούν να αποδείξουν με κάθε ευκαιρία την υπεροχή τους έναντι των άλλων αρσενικών.  Ο άνθρωπος όντας και αυτός ζώο, είναι φυσικό και λογικό να έχει παρόμοιες τάσεις.

Οι περισσότεροι άντρες λοιπόν, προσπαθούν είτε να αποδείξουν τον ανδρισμό και την κυριαρχία τους στους γύρω τους και ιδιαίτερα στις γυναίκες, είτε ακόμη και να ανταγωνιστούν άμεσα ή έμμεσα άλλους άντρες για να αποδείξουν πως είναι καλύτεροι απ’ αυτούς.

Δυστυχώς, οι τρόποι που μπορεί, στις κοινωνίες μας, ένας άντρας να αποδείξει τον ανδρισμό του είναι πολύ συγκεκριμένοι: ένας άντρας μεγαλώνει με συγκεκριμένα «μπορώ ή και πρέπει να κάνω», καθώς και κάποια απαγορευτικά που «δεν πρέπει να κάνω ή να είμαι», προκείμενου να επισφραγίσει τον ανδρισμό του.

Για παράδειγμα «ένας άντρας που σέβεται τον εαυτό του» πρέπει να είναι πρώτα απ’ όλα δυνατός. Και αυτό πηγάζει από το γεγονός στη φύση, τα θηλυκά να αναζητούν το αρσενικό με την μεγαλύτερη δύναμη που θα τους παρέχει και τη μεγαλύτερη ασφάλεια.

Αν και οι πολιτισμένες μας κοινωνίες διαφέρουν από τη φύση και υποτίθεται ότι ως άνθρωποι διαθέτουμε κριτική σκέψη, οι περισσότεροι άντρες πιστεύουν ότι η δύναμη είναι αυτό που τους κάνει «καλύτερους» από τους υπολοίπους και πιο δημοφιλείς στις γυναίκες.

Δεν είναι λοιπόν τυχαίο πως τα περισσότερα φαινόμενα βίας, χουλιγκανισμών, «ωμού ξύλου» αν θέλετε, προέρχονται από άντρες. Επίσης, ένας άντρας ισχυρός και δυνατόν οφείλει να είναι σκληρός, να μη φοβάται, να μη λυπάται και γενικά να μην έχει και πολλά πολλά συναισθήματα.

Αυτά όλα τα στερεότυπα, όσο γραφικά και αν ακούγονται, έχουν περάσει στην κοινωνία σαν «πρέπει» για έναν άντρα.

Ωστόσο, απαραίτητη προϋπόθεση για να γίνεις βίγκαν είναι να έχεις συμπόνια προς τα ζώα. Να λυπηθείς με τη βία την οποία υφίστανται και να νιώσεις οίκτο για αυτά. Και εδώ έρχεται η αντίθεση με όλα εκείνα τα «πρέπει» που έχει φορτωθεί και είναι αναγκασμένος να κουβαλάει ένας άντρας.

Ένας «σωστός άντρας» λοιπόν, δε μπορεί να λυπάται. Δε μπορεί να νιώθει τύψεις ή λύπη για τον πόνο της κατσίκας, του αρνιού ή του γουρουνιού. Ένας σωστός άντρας ΔΕΝ πρέπει να συγκινείται από την εικόνα μιας σφαγής. Δε μπορεί να είναι «γυναικούλα» και να γυρνάει από την άλλη όταν βλέπει το λαιμό ενός ζώου να κόβεται.

Αντιθέτως, μπορεί να κάνει και χαβαλέ με αυτό. Να δείξει στους γύρω του ότι όχι μόνο τα πηγαίνει καλά με την εικόνα της σφαγής, αλλά ότι για αυτόν δεν είναι τίποτα. Δεν του καίγεται καρφάκι. Ένας άντρας θα προσπαθήσει να δείξει στους γύρω του ότι είναι εντάξει με τη βία. Δε φοβάται, δεν σοκάρεται και αντιθέτως ζει αρμονικά με αυτήν. Άλλωστε αν χρειαστεί θα σπάσει και μερικούς που τον στραβοκοίταξαν στο ξύλο.

Ένας άλλος λόγος που οι άντρες δυσκολεύονται να γίνουν βίγκαν θα μπορούσε να είναι το φαγητό. Οι άντρες στο μυαλό τους έχουν συνδυάσει τη μυϊκή δύναμη και το δυνατό σώμα με το κρέας. Πιστεύουν πως ένας άντρας πρέπει να φάει πολύ για να χορτάσει και αν δε φάει κρέας είναι σα να μην τρώει.

Όταν ακούνε για χορτοφαγία, στο μυαλό τους φαντάζονται σαλάτες και φρούτα, τροφές που καταναλώνουν συνήθως οι γυναίκες που ενδιαφέρονται περισσότερο για τη σιλουέτα τους. Ο κλασικός όμως, γνήσιος άντρας, ο αρσενικός, πρέπει να φάει «μπριζολίδια, μπιφτεκάρες και κοντοσούβλια».

Επιπλέον, ένας «γνήσιος άντρας», οφείλει να είναι καλός ψήστης, αν και γενικά δε μαγειρεύει σχεδόν ποτέ. Μπορεί να μην είναι σε θέση να φτιάξει ένα τοστ, αλλά έχει κάνει την ψηστιέρα και το κάρβουνο επιστήμη. Ειδικά όταν πλησιάζει το Πάσχα και περιμένει να νιώσει «μερακλής», με τα ουζάκια του, τα τσίπουρά του και φυσικά το σουβλιστό αρνί που με τόση μαεστρία γυρίζει στη σούβλα.

Ας μην ξεχνάμε ότι οι περισσότεροι κυνηγοί παγκοσμίως, είναι με τεράστια διαφορά… άντρες!

Όλα τα παραπάνω λοιπόν δείχνουν ξεκάθαρα τους μηχανισμούς που εμποδίζουν κάποιον να γίνει βίγκαν και φτάνει μάλιστα στην άλλη άκρη, όπου χλευάζει όσους δείχνουν συμπόνια προς τα ζώα.

Κλείνοντας, τονίζουμε αυτό που είπαμε και στην αρχή. Πολλοί άντρες ειρωνεύονται τους βίγκαν άντρες για την επιλογή τους, λέγοντας πως είναι κάτι που αγγίζει κατά κύριο λόγο τις γυναίκες. Αυτό το επιχείρημα από μόνο του επαληθεύει τα όσα αναφέρονται σε αυτό το άρθρο.

Ότι οι άντρες δηλαδή έχουν μέσα στο μυαλό τους «πρέπει» και «δεν πρέπει» που θα τους κάνουν περισσότερο αρσενικούς. Πρόκειται για στερεότυπα που, δυστυχώς για αυτούς, τους εγκλωβίζουν.

Πηγές:

• Vegan Demographics
• Meat And Masculinity: Men May Avoid Vegetarian Options Over Manly Perception Of Meat
• Why Do Male Consumers Avoid Vegetarian Options?
• Doctor Wants to Find Out Why Men Are So Scared of Giving Up Meat

Αν σου άρεσε αυτό το άρθρο κάνε κλικ εδώ και μοιράσου το με τους φίλους σου!