Προκειμένου να “αντικρούσουν” την πληθώρα ερευνών που συνδέει τις ζωικές τροφές με προβλήματα υγείας, πολλοί άνθρωποι υποστηρίζουν ότι φταίει μόνο η ποσότητα κατανάλωσης τους. Μάλιστα δεν παραλείπουν να “υπενθυμίσουν” ότι το δηλητήριο κάνει τη δόση.

Βέβαια αν τους ρωτήσεις αν θα εισέπνεαν αμίαντο σε “σωστές” ποσότητες ή αν θα έδιναν πλουτώνιο στα παιδιά τους επίσης σε “σωστές”, δύσκολα θα πάρεις απάντηση.

Επιπλέον, το ζήτημα είναι ότι δεν αναφερόμαστε σε μεγάλες ποσότητες ζωικών, αλλά σε κανονική διατροφή. Ο άνθρωπος με δυσκολία μπορεί να καταναλώσει ωμό κρέας. Για να το φάει, πρέπει να το επεξεργαστεί και να το μαγειρέψει, ώστε να γίνει η υφή του όμοια με εκείνη των καρπών που έτρωγε παλαιότερα. Το ίδιο ισχύει φυσικά και για πολλές φυτικές τροφές τις οποίες δεν μπορούμε να φάμε ωμές. Επειδή όμως οι φυτικές τροφές (όπως τα όσπρια) είναι πλησιέστερες στο διατροφικό μας μοντέλο, δεν μας βλάπτουν, σε αντίθεση με τις ζωικές.

Αυτό αποδεικνύεται και από όλες τις μελέτες που δείχνουν ότι οι χορτοφάγοι έχουν πολύ καλύτερη υγεία από όσους τρώνε και ζωικά: ζουν περισσότερο και έχουν λιγότερους καρκίνους. Και, πράγματι, ο καρκίνος είναι πολυπαραγοντική νόσος, αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι, σε κάποιες περιπτώσεις, δεν συνδέεται άμεσα με κάποιες καταστάσεις (όπως το κάπνισμα).

Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και το κρέας. Εάν κάποιος καταναλώνει κρέας περιστασιακά (μια μικρή ποσότητα μία στο τόσο, όπως οι πρόγονοί μας που έβρισκαν ένα πτώμα που δεν το είχαν προλάβει τα αιλουροειδή και οι ύαινες ή κάποιον νεοσσό ή κάποιο έντομο, η ζημιά θα είναι ελάχιστη). Αλλά εάν τρώει συχνότερα, όπως τρώμε εμείς, είναι σαν να καπνίζει.

Γνωρίζουμε πλέον ότι υπάρχει άμεση σύνδεση κατανάλωσης ζωικών τροφών με τον καρκίνο και με άλλα προβλήματα υγείας. Αντιθέτως, όσες φυτικές τροφές και να καταναλώσει κάποιος, όσο και αν το παρακάνει με φρούτα, λαχανικά και όσπρια, δεν θα πάθει τίποτε. Μόνο αν τρώει πολύ κακής ποιότητας υδατάνθρακες θα αντιμετωπίσει προβλήματα. Οπότε, ο ισχυρισμός πως “οτιδήποτε κάνει κακό σε μεγάλες ποσότητες” δεν ισχύει.

Σε κάθε περίπτωση το ζήτημα δεν αναλώνεται στο αν είμαστε φτιαγμένοι να τρώμε κρέας ή όχι. Το ζήτημα είναι ότι ακόμη και αν ήμασταν, μπορούμε να είμαστε εξίσου υγιείς (πιο υγιείς στην πραγματικότητα) χωρίς να τρώμε ζωικά. Συνεπώς τι λόγος υπάρχει να ασκούμε βία και να αφαιρούμε ζωές;

Δεν ζούμε στα σπήλαια πλέον και δεν ερχόμαστε αντιμέτωποι με εκείνες τις συνθήκες που ήρθαν οι πρόγονοί μας και ανέπτυξαν την επαναστατική στρατηγική αντιμετώπισης των μεταβαλλόμενων ενδιαιτημάτων: το κυνήγι και την τροφοσυλλογή. Αντιθέτως, αν και εφόσον θεωρούμε εαυτούς πολιτισμένους, οφείλουμε να συμπεριφερόμαστε αντιστοίχως. Και να θυμάστε ότι ο βιγκανισμός είναι πρωτίστως ηθική επιλογή.

Αν σου άρεσε αυτό το άρθρο κάνε κλικ εδώ και μοιράσου το με τους φίλους σου!