Το επιχείρημα αυτό είναι εξαιρετικά παρωχημένο. Το ότι κάτι είναι μέσα στη φύση, δεν μας αναγκάζει να το κάνουμε. Βιολογικά, από την άποψη της φυσικής επιλογής, ακόμη και ο βιασμός είναι μέσα στη φύση, καθώς είναι μια μέθοδος να διαιωνίσουμε τα γονίδιά μας περνώντας τα στην επόμενη γενιά (κάτι που παρατηρείται σε πιθήκους, δελφίνια, πτηνά κ.λπ.). Αυτό καθ’ εαυτό, όμως, δεν μας υποχρεώνει να βιάζουμε.

Σε μια συναρπαστική πορεία 6 εκατομμυρίων ετών μεταμορφωθήκαμε από ανθρωποειδείς πιθήκους στα δάση της Αφρικής, σε όρθια δίποδα. Αν υπάρχει μια άκρως μετασχηματιστική προσαρμογή που εξελίξαμε αυτή είναι η ικανότητα να εξελισσόμαστε μέσω του πολιτισμού και όχι μόνο μέσω της φυσικής επιλογής.

Σε κάθε περίπτωση, θα είχε νόημα να χρησιμοποιούμε το επιχείρημα “υπάρχει στη φύση” αν ζούσαμε ακόμη σε σπηλιές και σε δέντρα και έπρεπε να επιβιώσουμε. Όχι στην περίπτωση που αναφερόμαστε σε ζώα που τα κακοποιούμε με τον χειρότερο δυνατό τρόπο στα εκτροφεία. Και οπωσδήποτε όχι όταν αναφερόμαστε σε ζώα που έχουν μεγαλώσει με ορμόνες, αντιβίωση, κρεατάλευρα και βαμβακόπιτες.

Εξάλλου στη φύση κανένα ζώο δεν είναι εκ των προτέρων καταδικασμένο, όπως συμβαίνει με τα ζώα που εκτρέφουμε εμείς. Στη φύση κάθε πλάσμα έχει τη δυνατότητα να τρέξει μακριά από τον κίνδυνο ή να πολεμήσει για τη ζωή του. Εμείς δεν δίνουμε καμία τέτοια δυνατότητα στα ζώα που εκτρέφουμε. Αντιθέτως, από τη στιγμή που γεννιούνται είναι βέβαιο ότι θα καταλήξουν στο τραπέζι μας.

Υπάρχει μια μεγάλη διαφορά ανάμεσα στην κατάσταση όπου ένα λιοντάρι τρώει κρέας και στην κατάσταση όπου ένας άνθρωπος τρώει κρέας. Τα λιοντάρια δεν μπορούν να πάρουν την απόφαση να ζήσουν με σιτηρά και λαχανικά. Το λιοντάρι πρέπει να φάει κρέας αλλιώς θα πεθάνει. Μια χορτοφαγική διατροφή για τους ανθρώπους, από την άλλη, είναι στην πραγματικότητα πιο υγιεινή από εκείνη που περιλαμβάνει κρέας. Ενώ τα λιοντάρια πρέπει να φάνε κρέας για να επιβιώσουν, οι άνθρωποι τρώνε κρέας απλά και μόνο για την απόλαυση της γεύσης του.

Υπάρχει μία ακόμη σημαντική διαφορά ανάμεσα στα λιοντάρια και στους ανθρώπους. Τα λιοντάρια δεν εκτρέφουν τη λεία τους σε κτηνοτροφικές μονάδες, όπου τα ζώα δέχονται απίστευτη κακοποίηση και θανατώνονται με φρικιαστικό τρόπο.

Εξάλλου ένα πολιτισμένος άνθρωπος συμπεριφέρεται ηθικά ανεξάρτητα από το τι κάνει οποιοσδήποτε άλλος και ειδικά κάποιο ζώο στη ζούγκλα ή τη σαβάνα.

Ο θεσμός της δουλείας στις Ηνωμένες Πολιτείες δεν δικαιολογούνταν ούτε στο ελάχιστο από το γεγονός πως διάφορες αφρικανικές φυλές συχνά κατακτούσαν και σκλάβωναν η μία την άλλη. Επίσης, σημειώστε πως ο τρόπος με τον οποίο οι άνθρωποι συμπεριφέρονται σήμερα στα ζώα είναι, στην πραγματικότητα, πολύ χειρότερος από τον τρόπο με τον οποίο φέρονται τα ίδια τα ζώα μεταξύ τους.

Ο κανιβαλισμός είναι αρκετά κοινός ανάμεσα στα ζώα. Τα λιοντάρια τρώνε άλλα λιοντάρια, οι αρκούδες τρώνε άλλες αρκούδες και οι χιμπαντζήδες τρώνε άλλους χιμπαντζήδες. Και αυτό δεν είναι απαραίτητα απόρροια έλλειψης τροφής. Τέτοια περιστατικά συμβαίνουν ακόμη κι όταν υπάρχει άφθονη τροφή από άλλες πηγές.

Στην περίπτωση των λιονταριών, παραδείγματος χάριν, ένα αρσενικό λιοντάρι σκοτώνει και τρώει τα κουτάβια ενός θηλυκού λιονταριού που δεν έχει σύντροφο να την προστατέψει. Το αρσενικό λιοντάρι το κάνει αυτό διότι το θηλυκό δεν θα ζευγαρώσει για όσο διάστημα φροντίζει τα παιδιά του, αλλά θα ζευγαρώσει από την στιγμή που τα κουτάβια θα είναι νεκρά. Για κάποια είδη, ο κανιβαλισμός είναι υπερβολικά συνηθισμένος. Περίπου το 1/5 της διατροφής μιας σαλαμάνδρας τίγρης, φερ’ ειπείν, περιλαμβάνει άλλες σαλαμάνδρες του είδους τhς.

Το δίδαγμα αυτής της πρακτικής είναι πως δεν θα πρέπει να βασίζουμε τον ηθικό μας κώδικα πάνω στην συμπεριφορά των άλλων ζώων, αλλά να μοχθούμε για κάτι καλύτερο. Διαθέτουμε τον απαραίτητο νοητικό εξοπλισμό για κάτι τέτοιο. Αν πιστεύουμε ότι το να τρώμε κρέας είναι σωστό απλά και μόνο επειδή το κάνουν κι άλλα ζώα, τότε παραδεχόμαστε πως δεν υπάρχει τίποτε λανθασμένο στον κανιβαλισμό.

Αν σου άρεσε αυτό το άρθρο κάνε κλικ εδώ και μοιράσου το με τους φίλους σου!